Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Με αφορμή το "Δρακοπαραμύθι" της Αγγελικής Βαρελά

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια καλή οικογένεια που την έλεγαν Ελλάδα. Η Ελλάδα είχε μια πολύ όμορφη κόρη που την έλεγαν Αθηνά.

Στην αρχή η Αθηνά ήταν πολύ ευτυχισμένη, γιατί ζούσε σε πολλά πράσινα δέντρα. Όμως με τα χρόνια γνώρισε δύο κακές φίλες, την Τσιμεντένια και την Κίνηση.

Το αγαπημένο παιχνίδι της Τσιμεντένιας ήταν να καταστρέφει ό,τι είχε χρώμα πράσινο. Όταν έπαιζαν, έφτιαχναν τους δρόμους, τα πάρκα, τις πλατείες με τσιμέντο.

Της δεύτερης φίλης της Αθηνάς, της Κίνησης, της άρεσε να παίζει με τους ανθρώπους, όταν οδηγούσαν τα αυτοκίνητά τους. Στην αρχή αυτό το παιχνίδι ήταν ωραίο αλλά σιγά σιγά οι άνθρωποι άρχισαν να την μισούν.

Όμως η Αθηνά δεν είναι πια ευτυχισμένη, γιατί βλέπει ότι μαζί με τις φίλες της έκαναν τους ανθρώπους να μην είναι ευτυχισμένοι. Οι φίλες της όμως είναι τόσο κακές, που δεν την αφήνουν να βρει το δρόμο της ευτυχίας μαζί με τους ανθρώπους.

Παντελία (Ε' Τάξη)

Κάποτε η Αθήνα ήταν περήφανη, γιατί ήταν η μόνη γυναίκα που προστατευόταν από δύο σωματοφύλακες, τον Πάρνηθα και τον Υμηττό.

Αυτοί οι δύο είχαν πολλούς συμμάχους: το ποτάμι, τον καθαρό αέρα, τη λιακάδα, τα δέντρα και πολλούς άλλους. Καθημερινά πολεμούσαν με τον αέρα, τη συννεφιά και τη βροχή. Μα ήταν πολύ εύκολο να τους νικήσουν κι έτσι σε κάθε μάχη έβγαιναν καθαροί.

Όλα στην Αθήνα πήγαιναν ρολόι μέχρι που ήρθε ο Οικοπεδοφάγος, ένας πολύ ισχυρός πολεμιστής, που είχε επίσης ισχυρούς συμμάχους: τα σκουπίδια, το δενδροφάγο και την κυριότερη, την πυρκαγιά∙ που διαλούσε ό,τι ακουμπούσε, μέχρι και τον Πάρνηθο και τον Υμηττό.

Σιγά σιγά η φωτιά άπλωσε τα πλοκάμια της στον Πάρνηθο και ύστερα από ένα χρόνο και στον Υμηττό. Οι σύμμαχοι της άρχισαν να κλαίνε νομίζοντας πως τα δάκρυά τους θα σβήσουν τη φωτιά. Όμως η Αθήνα πλημμύρισε, γιατί τα δέντρα δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν το νερό. Τελικά νικήθηκε από τον Οικοπεδοφάγο.

Η Αθήνα πια ήταν αποτελειωμένη και γεμάτη με καυσαέριο, πολυκατοικίες, ηχορύπανση και σκουπίδια και έκλαιγε για το κακό που έπαθε.

Το κλάμα της όμως δε συγκίνησε κανένα κι έτσι η καταστροφή της συνεχίζεται…

Ειρήνη (Ε' Τάξη)